Henry Keizer postuum vrijgepleit van fraude

Gisteren ontving ik een app van Marianne Frijlink-Wagenaar met een foto van bovenstaande artikel, dat ze zojuist gelezen had in De Volkskrant. “Ik kreeg er kippenvel van! Zo’n fantastische, enthousiaste en leuk man, Henry!” schreef het burgerraadslid in de gemeente Nunspeet er bij. Ex-VVD-voorzitter postuum vrijgepleit van fraude, luidt de kop. Hoeveel pijn kan er opgesloten zitten in vijf woorden. In de eerste plaats voor de persoon zelf. Nadat de media Henry Keizer zwarter dan zwart hadden gemaakt, trok hij zich terug als landelijk voorzitter van de VVD. Die partij was hem te dierbaar en te belangrijk om belast te blijven met zijn door het slijk gehaalde reputatie. Natuurlijk was de affaire daarenboven ook pijnlijk voor de VVD als vereniging. Het beeld van een zakkenvullende bestuurderspartij vond in Henry Keizer weer een bevestiging. Volgens de media dan.

Na alle mediaberichten begon de Fiscale Inlichtingen en OpsporingsDienst (FIOD) een onderzoek op verdenking van oplichting en witwassen en concludeert nu na bestudering van het dossier dat er geen strafbare feiten hebben plaatsgevonden. Henry Keizer treft geen blaam. Helaas kan Henry Keizer deze conclusie zelf niet meer lezen. Hij overleed op 5 oktober vorig jaar. Uit rechtvaardigheid naar hem en zijn familie zouden alle media in ons land hierover behoren te berichten. 

Mark Rutte, onze liberale partijleider en minister-president, noemde hem na zijn dood “een goede vriend”. En zo voel ik het ook. Vanaf zijn verkiezing tot landelijk voorzitter en tot aan zijn aftreden was ik bij alle landelijke partijcongressen, die Henry Keizer op meer dan voortreffelijke wijze wist te leiden: functioneel maar vooral ook qua toonzetting. Altijd een luisterend oor en respect voor elk partijlid. Zelfs in heftige discussies, wist hij de juiste toon te pakken om vervolgens tot een gedragen conclusie te komen. Henry Keizer toonde keer op keer in ledenvergaderingen zijn meesterschap in het verbinden van leden. Daarom druk ik hem postuum nogmaals de hand, hetgeen ik eerder deed op het najaarscongres in 2016, toen ik de eer had om de toespraak van Mark Rutte in te leiden en aan te kondigen. 

Henry Keizer, je verdient postuum eerherstel. Voor ons liberalen is dat bij deze uitgesproken.